Neslican Tay, melekler gülümsesin sana!
Sen artık bu dünyada değilsin, şimdi dinlen güzelim çok acılar çektin. Yardanın senin için cennette bir ılık bahçe ve çiçeklerin arasında rahatlayacağın bir salıncak hazırlasın, melekler gülümsesin sana, bulutlar yastık, tılsımlar ışık olsun...
Seni tanıyanlar çok ama çok sevdiler, seninle ağlayıp güldüler. Ben ise seni bugün tanıdım çok çalışıyorum, bazen her şeyden uzaklaşıyorum, ondan.
Ve seni ölümünle tanıdım. Neslihan ve gidişinle en çok annenin ciğeri yanacak, babanın da öyle. Herkes ağlayacak ama en çok annen ağlayacak, sonra da baban ağlayacak. Çoğu insan seni yavaş yavaş unutur gibi olacak ama annen, baban her gün anacak. Çünkü Nesli ateş ailenin bağrına düştü…
Ama güzel gülüşlüm, seni tanıyanlar çok ama çok sevdi ve galiba yaradan herkesten çok sevdi...
Tatlı uykular, huzur dilerim, kalanlara ise sabır…