Kendini sevme gününe daha çok ihtiyaç var!
Kendini sevmek mi?
Kendini sevme, bırak başkaları sevsin.
Kendini övme ne ayıp, bırak da başkaları övsün.
Başarılarını tekrarlayıp durma, “sen neymişsin be ağabey” derler sonra kinayeli. Bırak da başarılarını başkaları ödüllendirsin. Sen kendinle ilgili muhakeme yapma. Kendini eleştir ama acımasızca eleştir, yanlışlarını gör, yok ol, farkındalığını içine göm, göm ki sesin çıkmasın. Gülme çok gülünmez, konuşma çok konuşulmaz. Öğretmeninden aldığın not, kazandığın para, senin zekâ seviyeni belirler nasıl olsa.
Ev kadınlığı, çocuklar yetiştirmek topluma faydalı, harika bir eş ve baba olan o adamın zekâsı kazandığı parayla ölçülebilir mi? Duygularının da bir önemi yok mu? Duygusal boşluklar parayla doyar mı, ihanetin karşılığını para çözebilir mi üzmeden, kendi değerini bilmezse insan zulme katlanır mı hiç…
Ağlar mı zulmedenin ardından.
Kendini sevme günü olsun mu?
Hem de her gün…
Kendimizi tanıma günü…
Kendimizi fark etmenin günü olsun mu, yazalım her gün kendi iç dünyamızı, yazalım her gün, kendimizi keşfedelim. O zaman anlayacağız hep aynı olmadığımızı...
O halde hadi kendini keşfet…
Çünkü senin sınırın yok…