İnsanlardan gördüğüm hiçbir zararı doğadan görmedim!

Tuğba ÖZAY

İnsanların ruhumda açtığı yaraları hep doğa iyileştirdi… 

Doğada yürüdüm, doğada yüzdüm, doğada oturdum, doğada dinlendim, doğada koştum, doğada coştum ve hiç korkmadım doğadan…

İnsanlara yaklaşırken, çokça düşünürken doğada çıplak ayakla saatlerce yürüyebildim…

Denizin ortasındaki mağaralara korkusuzca girdim, yüzdüm derinliklerinde…

Okyanuslarda 1.5 metrelik köpek balıklarıyla yüzdüm. Şiddetli yağmurlarda ıslandım, saatlerce timsahların olduğu göllerde kano kullandım. Örneğin Afrika’da sert kayalıklara çıplak ayaklarımla tırmandım defalarca. Ağaçlarla konuştum, çiçekleri sevdim koparmadan, hayvanlarla dost oldum doğada. Bazen bir kaplumbağa, bazen bir kirpi, bazen bir tilki arkadaşım oldu, bazen bir yusufçuk kondu omzuma, bazen bir uğur böceği…

Hepsini, her şeyi çok sevdim doğada. Bir dağın tepesindeki bir kayanın üzerine oturup saatlerce doğayı dinlediğim de vardır. Afrika’nın Kilimanjaro Dağları’nın eteklerinde vahşi hayvanların sesini sabaha dek dinlemişliğim de…

Kah Toros Dağları’nda bulursunuz beni kah Karadeniz’in yaylalarında…

Doğa neredeyse benim kalbim oradadır!

Hayatım boyu bunca acının içinde bir psikoloğa ihtiyaç duymadım. Çünkü doğanın en büyük, en güçlü, en etkili ve en doğru şifacı olduğunu bildim hep.

İyi ki varsın doğa… 

İyi ki varsın tabiat ana…

Senin kızın olduğum için çok mutluyum. İnsanoğlu her ne kadar seni katletmeye devam etse de sen hep doğmaya, yeniden can bulmaya ve seni sevip sana sahip çıkanlara can vermeye, şifa olmaya devam edeceksin.

Sen bizsiz de yaşarsın ama biz sensiz hiçbir şeyiz… 

Seni çok seviyorum.