Aslında hayat o kadar da zalim değil diyebileceğimiz şeyler de olmasa hayatta, yaşamak ne kadar anlamsız ne kadar boş olurdu düşünmek bile istemiyorum…
Şahit olduğumu bir olayı anlatmak istiyorum sizlere geçenlerde sağır ve dilsiz bir çiftin iletişimine şahit oldum ve gözlerim doldu adeta, o kadar güzel anlaşıyorlardı ki o kadar sevgi dolu bakıyorlardı ki birbirlerine insanın kendi insanlığını bile sorguluyor. İnsanlar konuşa, konuşa kuralını tamamen altüst edip sadece gözleriyle bakışlarıyla bir birleriyle anlaşmanın dışında dünyaya sevgi dolu ve umut dolu gözlerle bakan bu insanlara saygı duymak ve hayran olmaktan başka bir şey gelmiyor elimden…
Ne kadar acayip değil mi?
Bizler konuşabiliyorken gerektiğinde sesimizi yükselte biliyorken, her mecrada her durumda kendimizi ifade edebiliyorken savuna biliyorken, konuşabilmemizin hatta sevgilerimizin bile kıymetini bilemezken neyin uğraşını neyin savaşını veriyoruz ki. Para pul uğruna can alınıp can verilen, makam mevki uğruna işsiz bırakılan aç bırakılan insanların olduğu bu dünyada böyle sevgilere ihtiyacımız var. Bence bu insanlara bizlere verilen imkan ve fırsatlar verilseydi ne canlar giderdi nede insanlar aç kalırdı, saygı ve sevginin daim olduğu bir dünyada yaşamak çok daha güzel olurdu…